Regelmatig worden we geconfronteerd met onenigheid tussen twee of meer partijen, bijvoorbeeld op dit moment Griekenland en de EU die het spannend houden of Griekenland wel of niet de euro blijft behouden. Daarnaast geldt binnen de EU ook onenigheid tussen lidstaten over wat de juiste aanpak is ten aanzien van Griekenland: wel of niet koste wat kost in de muntunie houden. Dit zijn hele sprekende actualiteiten die journalisten voor ons signaleren. Zijn we er ons ook bewust van dat onenigheid zich ook in een individu afspeelt?
De mate waarin en hoe vaak interne onenigheid zich afspeelt verschilt ongetwijfeld per persoon. Ik vraag je om eens bij jezelf na te gaan hoe vaak en in welke mate jij te maken hebt met interne onenigheid. Ik realiseerde me dat het mij overkwam toen ik las over ‘immobiliteit’: een toestand, hoe licht of ernstig ook, waarin je niet functioneert op het niveau waarop je dat graag zou willen. Deze ‘verlammende’ toestand belet dan dat je kiest voor datgene dat juist voor jou is.
Even geleden was ik met grote zorgvuldigheid bezig geweest met een klus. Ik had het al mijn aandacht gegeven. Mijn eerste reactie die volgde op de mededeling dat mijn werk ge-audit zou worden, vond ik dan ook schokkend. In mijn hoofd ontstond namelijk de gedachte dat mijn werk niet door de audit heen zou komen. En er ging zelfs even door mijn hoofd dat ik daardoor mijn baan kwijt zou raken. Dit resulteerde erin dat ik even in een soort verlammende toestand belandde. Niet fijn. Gelukkig wist ik best dat ik alles goed had gedaan en dat ik me nergens zorgen om hoefde te maken. Ik koos er dan ook voor deze destructieve gedachte niet meer toe te laten.
Inmiddels vind ik het een sport om mijn eigen signaleringsfunctie te vervullen. Daar waar we deze signaleringsfunctie nu nog uitbesteden aan bijvoorbeeld de huisarts en de wijkverpleegkundige, ben ik ervan overtuigd dat iedereen, met of zonder hulp, zijn eigen signaleringsfunctie kan vervullen. Hoe voelde jij je bijvoorbeeld op Valentijnsdag? Stel dat jij je eenzaam voelde en je vond dit geen fijn gevoel, dan biedt dit signaal jou de kans te kiezen wat je met dit signaal wil doen. Wil je niet meer eenzaam zijn, dan kan je op zoek gaan naar anderen die net als jij de behoefte delen om samen te zijn.
Ik kies ervoor zelf mijn signaleringsrol te vervullen en vervolgens te beslissen wat ik met het gesignaleerde wil doen. Na wat oefenen resulteert dit steeds vaker in ‘mobiliteit’: een toestand waarin ik functioneer op het niveau waarop ik wil functioneren, en mij niet meer laat beperken door destructieve gedachtes. Een heerlijk gevoel! Ik wijs je dan ook graag op de mogelijkheid zelf verantwoordelijkheid te nemen voor het vervullen van je eigen signaleringsrol en datgene te kiezen wat juist is voor jou. Wil jij die verantwoordelijkheid op je nemen?