De trein naar huis stopte op het station. Ik stapte in en installeerde me met mijn laptop. Op mijn “to do lijst” van de dag stond nog één taak. Een taak die ik binnen de reistijd naar huis prima kon afronden. Ik ging voortvarend aan de slag.

Een vrouw nam naast mij plaats

Maar op het eerstvolgende station kwam er een vrouw naast me zitten. Dronken, emotioneel én luidruchtig. Bovendien zag ik dat ze wat huilde. En, ze stonk naar alcohol.

Negeerstand

Balen. Ik besloot over te gaan op de negeerstand. Ik pakte de draad weer op. Maar ondanks mijn wil om te focussen; Ik ving toch flarden op van wat de vrouw zei: “Mensen zijn net robots. Ze tonen geen emoties meer. ”

Afgeleid en geïrriteerd

Ik was afgeleid. En geïrriteerd. Zo schiet het niet op. Ik moet meer mijn best doen om mijn focus bij mijn taak te houden.

Agressie in haar stem

Maar dat lukte niet. De vrouw was inmiddels aan het schreeuwen in de coupe. Dat gaf me geen prettig gevoel. De agressie klonk door in haar stem.

Ik werd bang

Op dat moment zag ik een beeld. De vrouw was zo boos dat ze mijn laptop oppakte en het ding het gangpad op gooide. Ik werd bang.

Accepteren en loslaten

Gelukkig viel het me op dat ik bang werd. Ik koos ervoor om mijn angst te accepteren. En na het accepteren van mijn angst liet ik mijn angst los. Ik besloot mijn laptop dicht te klappen en al snel begon ze tegen me te praten.

Verdriet

Ze was verdrietig. Vandaag was een vriendin van haar overleden. Daar had haar dochter vanmiddag over gebeld. En toen was ze gaan drinken. Ze had pijn. Heel veel pijn. En ze vertelde dat ze emoties had. Maar dat ze die niet mocht uiten.

Emoties uiten mag

Ik vertelde haar dat ze haar emoties van mijn wel mocht uiten. En dat ze verdriet mocht hebben. En dat ik snapte dat ze pijn voelde. Maar dat ze die pijn eigenlijk helemaal niet wilde voelen. Die pijn was natuurlijk niet fijn.

Emoties uiten kun je leren

Ze kalmeerde. Ik vertelde haar dat veel mensen tegenwoordig niet weten hoe ze met emoties om moeten gaan. Dat hebben ze niet geleerd. En wat gebeurt er dan? Dan vinden ze een manier zodat ze die emotie niet hoeven te voelen. En dat uit zich bijvoorbeeld in het negeren van iemand die emoties toont. Precies hetgeen wat ik deed toen deze dame huilend naast me kwam zitten. En ik besloot om me nog meer te focussen op die taak die van mijzelf af moest.

Een arm om haar heen

De sfeer was volledig veranderd. Naast mij bleek een lieve en wijze vrouw te zitten. Ja, ze had verdriet. Maar dat verdriet mocht er van mij zijn. Ik sloeg een arm om haar heen. Dat vond ze fijn. En toen sloeg zij een arm om mij heen. Dat zaten we dan. Twee mensen, totaal verschillend, die elkaar vonden dat emoties uiten mag.

Cadeautje: energie

De vrouw vertelde mij dat ze weer energie van me had gekregen. En dat ze dat echt een cadeautje vond. Ze bedankte me daarvoor. Helaas had ik op dat moment mijn antwoord niet klaar. Maar nu heb ik dat wel. Ik zou tegen haar zeggen: “Heb ik jou een cadeau gegeven? Jij hebt mij een cadeau gegeven. Je leerde mij dat ik niet bang hoef te zijn voor andermans emoties. Dat die emoties er mogen zijn. Net zoals mijn eigen emoties.