In dit artikel kun je lezen over een werksituatie waarin ik geen houding van acceptatie aannam. Én wat er gebeurde toen ik acceptatie toepaste.
Samenvatting
Voor, tijdens en na een recentelijk werkgesprek ontbrak bij mij een houding van acceptatie. Het gevolg was dat ik me na het gesprek onrustig, boos, teleurgesteld, bedroefd, leeg en uitgeput voelde. Toen ik dat inzicht kreeg, besloot ik acceptatie toe te passen. Acceptatie van mijzelf. Én acceptatie van mijn gesprekspartners. Het gevolg was dat ik weer rust, liefde, ontspanning, vrede en vreugde ervoer.
Vreugde
Afgelopen week was ik voor mijn werk op uitnodiging van een bedrijf bij hen op bezoek.
Vreugdevol ging ik naar de afspraak toe. Ik wist dat het voor hen zeldzaam was om mensen uit te nodigen. Ik voelde me dan ook vereerd dat ik mocht komen.
Walging
Maar na het gesprek was mijn stemming anders. Ik voelde walging. Ik voelde me leeggezogen. Én ik kreeg het gesprek maar niet uit mijn hoofd. Het malen ging maar door.
Zelfobservatie
Ik ging over tot zelfobservatie. Ik onderzocht mijn:
- Gedachten;
- Gevoelens;
- Houding.
Gedachten
Ik merkte op dat ik onbewust, voorafgaand aan het gesprek, een verwachting met hoop had: “Als ze mij uitnodigen, terwijl ze zelden mensen uitnodigen, zouden ze misschien wel willen samenwerken.
Gevoelens
Ook viel het mij achteraf op dat ik me, tijdens het gesprek, kwetsbaar en verward voelde.
Verward: Ik dacht dat ze interesse hadden in mijn verhaal. Maar hun houding en communicatie tijdens het gesprek kwamen op mij juist wantrouwig over.
Kwetsbaar: Ze zeiden dat ze niet overtuigd waren van mijn plan. En dat vond ik vervelend om te horen. Ik vond het niet fijn om hun afkeuring (veroordeling) te ervaren.
Houding
Tot slot betrapte ik mijzelf erop dat ik na het gesprek (onbewust) in de veroordeling schoot. Ik vond de manier waarop zij met mij omgingen niet fijn, niet ‘goed’: “Zo ga je niet met mensen om”. Én ik baalde van mijzelf. Ik baalde van mijzelf dat ik het gesprek niet anders had aangepakt.
Inzicht
Door mijn zelfobservatie realiseerde ik mij dat mijn gedachten, gevoelens en houding, voor, tijdens en na het gesprek, niet overeen kwamen met de beschrijving van mijn levenshouding. En dit terwijl ik weet dat bijvoorbeeld een houding van acceptatie mij rust, liefde, ontspanning, vrede en vreugde oplevert.
Resultaat
Het resultaat van mijn houding vol van verwachtingen en veroordelingen was dat ik me onrustig, boos, teleurgesteld, bedroefd, leeg en uitgeput voelde.
Acceptatie toepassen
Toen ik mij dit realiseerde wist ik wat juist was om te doen: Acceptatie toepassen. Acceptatie richting:
- Dat ik zo gereageerd had zoals ik had gereageerd;
- Mijn gesprekspartners. Dat zij zo gedaan hadden zoals zij gedaan hadden;
Door het toepassen van acceptatie verloor ik geen energie meer aan mijn gedachten, gevoelens en houding. Mijn kwaliteit van leven steeg weer.